Koro Odası

Daniel dün geceki olaylardan sonra okula geldiğinde mutluluktan salaklaşmıştı. Bu yüzden sabah koçun odasına çağırdığını unutmuştu. Geç kalınca da ceza olarak katılmak isteyenlerden birinin seçmesine girecekti. Tekrar geç kaldığını düşünerek aceleyle sınıfa girdi Daniel.

Lexie heyecanla koro odasına girdi. Vocal Adrenaline'e katılacağından neredeyse emindi, ama bu heyecana engel olamıyordu.
Koro odasında Daniel'i görünce biraz şaşırsa da, şarkısının sözlerini kafasında tekrar etmek için Daniel'e odaklanmamaya çalıştı.
"Merhaba, ben Alexandra Knight. Aslında Lexie derle- Neyse. Vocal Adrenaline seçmeleri için Florence and The Machine'den No Light No Light'ı söyleyeceğim."

Daniel Lexie'yi dinlemeye başlayınca şaşırdı. Açıkçası Lexie'nin kendisinin de söylediği gibi o oldukça sakar bir kızdı ve sözleri karıştırmasını, vokal bir hata yapmasını ya da tempoyu kaçırmasını bekliyordu Daniel. Oysaki hiçbir hata yoktu, üstelik Lexie'nin sesi de oldukça güzeldi. Şarkı bittiğinde Daniel oturduğu sandalyeden kalktı ve gülümseyerek elini uzattı, "Aramıza hoşgeldin Lex!"

Lexie'nin yüzünü kocaman bir gülümseme aldı. Elinde olmadan yerinde zıpladı.
"Teşekkür ederim!"
Sanırım bu yıl iyi geçecek.
"Çok, çok teşekkür ederim!"

Emily koro odasina giderken yalnizdi. Bugun secmeler vardi ve kesinlikle eglenceli olurdu. Rebkah'la begenmedikleri sesleri taklit eder, inekleri ezerlerdi. Ama onu bulamamisti. Lexie'ye goz kirparak arkaya gecti.Koc notlari yuzunden onu oldurebilirdi.

Lexie, Emily'e gülümsedi ve Daniel'e tekrar teşekkür ederek koro odasından çıktı.

"Hey Emily "

Emily hafifce kizararak cevap verdi.
'Selam.'

"Hazır ikimiz de buradayken bir şarkı söylemek ister misin? Şey... Aslında bizim durumumuza, tabi eğer sen de katılıyorsun, pek uymuyor ama..."

Emily hafifce guldu.
'Koro odasi sarki soylemek icin fazlasiyla uygun. Sec hadi.'

"Somebody That I Used To Know'u düşünmüştüm, tabi sen de istersen?"

Omuz silkerek cevapladi.
'Basla hadi.'

Daniel derin bir nefes aldı, başla işaretini verdi ve şarkıya başladı.

Çoook mükemmel bir cover

(Kimbra kimmis lan benim yanimda asdfghjkl. Ego tavan yapar.)
Emily sarki bittiginde nefes nefese kalmisti.Oldukca hos bir sarkiydi.

Daniel şarkıyı bitirdiğinde kendini Emily'ye daha da aşık bir şekilde bulur. Evet, daha önce şarkı söylediğini duymuştu ama hiç beraber düet yapmamışlardı. Onun güzel yüzüne baktı ve hızlıca sordu.
"Buakşambenimlebreadstixegelirmisin?"

Emily kahkaha atti.
'Nefes al biraz. Evet, gelirim.'
Ardindan koro odasindan cikarak Rebekah'i aramaya basladi.

Lexie, koçun dizdiği sırada, ortalarda bir yerlerde etrafa bakınıyordu. Koç bir şeyler söylüyordu "Zinde olmak, iyi beslenmek... Provaları kaçırmayın... Çömezlere yardımcı olun..."
Lexie, buradakileri az-çok tanıyordu. Matematik dersinden Seth, kısa boylu olan Helen... Ama, yine de buralarda en çok tanıdığı yüzler yoktu.
Emily, Daniel ve Rebekah.
Provada olmaları gerekiyordu. Özellikle de Emily'nin.
Bu sefer başı dertte gibi.
Lexie derin bir nefes aldı ve koçun dediklerini dinlemeye çalıştı.

Emily sinirle müdürün ofisinden çıktı. Kulüplerinden nasıl çıkarılırdı!? O bir ezik olamazdı! Saatine baktığında Vocal Adrenaline provasına geç kaldığını fark etti. Artık olmadığı grubun provasına. Koç sinirlenmiş olmalıydı ama haberleri duyduğunda daha çok sinirlenecekti. Çekinerek içeri girdi ve elindeki kağıdı öğretmenine uzattı.

Lexie, Emily'nin uzattığı kağıdı okumak için parmakları üstünde yükseldi, ancak koç kağıdı okumak için arkasını dönmüştü.
Emily böyle çaresiz baktığına göre kötü bir şey vardı.
Ya kulüplerden çıkarıldıysa?
Derslerinin hepsi C'nin altındaydı.
"Belki koç bir şey yapar." kendi kendine mırıldandı.

Daniel elinde bir bardakla beraber provaya girdi. Geç kaldığını biliyordu, tişörtü yırtılmıştı, bu yüzden önlemini almıştı.
O sırada Emily'den bir kağıt alan koç kağıda bakmadan Daniel'a döndü;
"SEN! NEREDE KALDIN SENİ KÜÇÜK İŞE YARMAZ BİR ÇUVAL DOLUSU..."
"Özür dilerim koç, sana kahve getirdim, Kopi Luwak*."
Koç Daniel'ın elinden bardağı kapıp bağırdı, "Yerine geç beceriksiz erkek şırfıntı seni!"
Daniel gülümsedi ve diğerlerinin arasında yerini aldı. Dün Boonie May ile oldukça eğlenmişlerdi, tabi ki Boonie May ondan 4-5 yaş büyüktü ve onunla kesinlikle romantik olarak ilgilenmediğini belirtmişti ama bu arkadaş olamayacakları anlamına gelmezdi.

*Dünyanın en pahalı kahvesi

Emily içeri giren Daniel'a bakmadı bile. Yeteri kadar sorunu vardı zaten. Koç'un yüzünün önce kırmızıya, sonra da mora dönüşünü izledi.
'Babanı aradın mı Lawrence? Sanırım aylık bağışını biraz erken yapması gerekecek.'
Kafamı evet anlamında sallayınca Koç gülerek omzuma vurdu.
'İşte tam bir Vocal askeri! İyi iş. Bir şey daha var Lawrence, o notlar düzelmezse seni kendim şutlarım.'
Emily tekrar onaylarken gülümsüyordu. Koç'un blöf yaptığın biliyordu.

Lexie konuşmaları duyduktan sonra gülümsedi ve Daniel'e döndü.
Daniel'in tepkisiz kaldığını görünce kaşlarını çattı. Neler oluyordu?

Daniel Koç'un dedikleri üzerine kendini kötü hissetti. Emily ile kavga etmiş olabilirlerdi ama hala ona değer veriyordu.Ancak ona hala çok kızgındı bu yüzden dışarıya, özellikle de Emily'ye, duygularını göstermemek için duygusuzu oynamaya karar vermişti.
Kafası karışıktı ama yine de Emily onun çaprazındaki yerini alınca ona fısıldayarak seslendi
"Hey!"

Emily, Daniel'a baktı. Tamam belki biraz fazla saldırmıştı ama ettiği son sözler çok ağır gelmişti. Bıkkın bir ses tonuyla fısıldadı.
'Ne var?'

Daniel ifadesiz yüzünü bozmadan şu an yüzde yüz dürüst olarak söyleyebileceği tek şeyi söyledi.
"Umarım VA'da kalırsın."
Sözlerini bitirdikten sonra aklına gelenleri de aceleyle ekledi.
"Bu arada, tabi hal istiyorsan, seni çalıştırmaya devam edebilirim."