Koridor

Lexie okulunun kalabalık koridoruna bakarak, elinde olmadan, gülümsedi. Bu sene, kendine bir kaç yeni söz vermişti. Daha fazla arkadaş edin, derslerini daha iyi hale getir, ve Vocal Adrenaline'e katıl.
Lexie bunları düşünürken dolabının kapağını açtı. Gerilmişti. Vocal Adrenaline'e katılmayı çok istiyordu ama, bu onu ürkütüyordu da. Sonuçta, büyük bir yük olacaktı bu. Sonuçta Vocal Adrenaline'ydi söz konusu olan şey.
Derin bir nefes aldı, gerekli kitaplarını aldı ve dolabının kapağını kapattı.
Birkaç tanıdık yüz görmek için dolabına yaslandı ve etrafa bakındı.

Rebekah'ın Vocal Adrenaline'de 3. senesiydi. Bu sene mezun olanlar gidince boşluklar artmıştı. Bunun için onu Vocal Adrenaline'e üye bulmakla görevlendirdiler. Bundan nefret ediyordu. Hem Cheerios'ların lideri olup hem de bununla uğraşmak tam bir felaketti. Yeni üye bulmak için koridorlarda geziniyordu ve elindeki Vocal Adrenaline katılım afişini duvarlara asıyordu.

Lexie Rebekah'ın duvara astığı afişi görünce gülümsedi. Rebekah'a bir nevi hayrandı, birinci sınıftan beri.
Bir iki adım atıp afişi okumaya çalıştı ve o büyük gülümseme yine yüzüne geldi.
Derin bir nefes alıp, Rebekah'la konuşmaya karar verdi.
"Şey, ben Vocal Adrenaline'e katılmak istiyordum. Afişi astığını görünce de... Bir konuşayım dedim."

Rebekah, afişi duvara asarken arkasından biri onunla konuşmaya başladı. Vocal Adrenaline'e katılmak isteyenlerden biri..
"Merhaba. Yalnız şimdiden söyleyeyim, Vocal Adrenaline üyesi olmak o kadar da basit değildir. Yani.. emin misin?Neyse, yarın koro odasında seni dinleyebiliriz. Şimdiden başarılar."

Rebekah'ın söylediklerinden sonra yerinde zıpladı Lexie.
"Çok teşekkürler! Bu harika! Yarın. Koro odası." Duraksadı. "Peki, yarın görüşürüz o zaman!"
Lexie gülümsedi ve zilin çalmasıyla Rebekah'a el sallayıp, sınıfına yürümeye başladı.
Birkaç kişiye selam verdikten sonra aklına Rebekah'ın söyledikleri geldi. "Vocal Adrenaline üyesi olmak o kadar da basit değildir. Yani.. emin misin?"
Ne demek istemişti?
Bu biraz aklını karıştırsa da, orada bahsettiği şeyin provaların ağırlığı veya koroya alacakları kişiyi çok titizlikle seçtikleri hakkında olduğunu düşündü.
Hem, şuan hiçbir şey canını sıkamazdı!

Daniel duş aldıktan sonra dolabından bir şeyler almak için yürürken Rebekah'ı gördü. Onu Vocal Adrenaline'den ve yakın arkadaş çevrelerinden tanıyordu ancak hala onun arkadaşı olup olmadığına karar verememişti. Aslında düşününce ikisinin de üzerindeki baskı çok fazlaydı, bu bile onları yakınlaştırabilirdi.
Daniel kafasını salladı ve bu düşünceleri bir kenara bırakıp Rebekah'ın yanına gitti.
"Merhaba Rebekah, günaydın. Şey, bir şey sormak istiyorum da, geçen sene de Vocal Adrenaline'de olduğum için tekrar seçmlere katılmama gerek yok, değil mi?"

"Selam Daniel sana da günaydın. Eğer hala Vocal Adrenaline'de olmak istiyorsan yok tabi ki. Bu sene harika olacak gibi geliyor."

"Umarım hislerinde haklı çıkarsın Baş solistimiz mezun olmasaydı sanırım kendimi daha güvende hissederdim. Baş solist olmak için seçmelere katılacak mısın?"

"Evet, ben de öyle. Ama biz de az değiliz. Sanırım katılacağım. Sen?"

"Bu kadar sorumluluğun altında zor olur gibi geliyor. Ama şansımı denyebilirim "

"Koç sinirlenecek, biliyorum ama ben şansımı denemek istiyorum. "

"O zaman sana iyi şanslar dileyeyim Açıkçası kazanmayı benden daha çok hakettiğine inanıyorum. İki yıldır hem amigo kaptanı hem de vocal adrenaline'desin Etkileyici "

Emily sinirle dolabını kapattı. Rehberlik'ten yeni gelmişti ve bundan nefret ediyordu. Sınıfa yürürken düşünceliydi. Bu yıl son senesiydi ve notlarını düzeltmesi gerekiyordu. New York Üniversitesi'ne giremezse en sevdiği şey olan oyunculuktan vazgeçmek zorunda kalabilirdi ve bunu kesinlikle istemiyordu. Saçlarını geriye atarak ilerlemeye devam etti.

Lexie sınıfın kapısını yavaşça kapattı.
Neredeyse çoğu tarih derste böyle oluyordu. Öğretmeniyle tartışıyor ve sonunda sınıftan atılıyordu.
Hızlı hızlı kantine yürürken, sinirlice yürüyen birine çarptı.

Rebekah, Daniel'la konuşurken gözü Emily'e kaydı. Oldukça kızgın ve üzgün görünüyordu.
"Teşekkür ederiiim. Emily'nin yanına gitmeliyim, kızgın görünüyor."

"Hey Emily, dur bekle!"

Rebakah Emily'nin yanına gitmek için döndüğünde başka bir kız birisine çarptı. Daniel da yardım etmek için yanlarına gitti. Çarpan kızın kalkmasına yardım etmek için elini uzattı.

Emily duraksayınca biri ona tosladı. Dengesini kaybederek yere yapıştı. Bileği acımıştı. Eğer burkulduysa bunu yapanı fena benzetecekti. Daniel'dan yardım alarak ayağa kalkıp ateş saçan gözlerle kendine çarpan zavallıya baktı.

"Her şey yolunda mı?"

Emily çığlık çığlığa bağırmamak için kendini zor tutuyordu.
'5 saniye öncesine kadar öyleydi.'

Danel Emily'ye bakakaldı, evet kabul ediyordu, ona karşı her zaman bir zaafı olmuştu. Bir şeyler söylemek için ağzını açtı ama aklına bir şey gelmedi. Şükürler olsun ki Emily ona bakmıyordu. Sorusunu duyunca Rebekah'a dönüp, "Yeni kız, adını bilmiyorum, Emily'ye çarptı"

Emily gülümsedi. Sinsi ve yapmacık bir gülümsemeydi bu.
'O zaman ona bir an önce okulu tanıtmalıyım.'

Lexie şaşkınlıkla olanları izliyordu.
"Ö-özür dilerim." dedi.
Daha sonra başını iki yana salladı. "Bu arada ben yeni kız falan değilim. 2. sınıfa geçtim burada." dedi.

"O zaman seninle fazla karşılaşmamış olmalıyız. Ben Daniel" dedi Daniel. Tanrım diye düşündü, Neden Emily ile konuşmak da bu kadar kolay değil ki?

Emily kahkahayı patlattı.
'Kendimi tanıtmama gerek yok öyleyse. Kim olduğumun farkındasındır.'
Ardından Daniel'a baktı. Şimdi daha sakindi.
'Teşekkür ederim.'

"L-Lexie. Böyle tanışmak istemezdim gerçekten ama yine tarih dersinden kovuldum ve- her neyse. Tekrar özür dilerim."