WHMS insanları

Koşarak içeriye girer, hastaneden sonra eve uğradığı için çok geç kaldığını düşünmektedir ama geç kalmamıştır. Daha hiç kimsenin gelmediğini görür. Boş bir masaya oturup beklemeye başlar.

Step seslenir:

"Amy!"

Amy arkasını döner ve arkadaşlarını görür. Step:

"Umarım çok bekletmemişizdir. Yvonne ile Jane eve gidip giyindiler de... Ben acıktım, hadi yerleşelim."

Masaya yerleşirler.
''Ah biliyor musunuz artık annemin kaza yapmasını normal karşılar oldum!'' diye anlatmaya başlar.

Kim_oldugumu_bilirsin_sen demiş ki:

Masaya yerleşirler.
''Ah biliyor musunuz artık annemin kaza yapmasını normal karşılar oldum!'' diye anlatmaya başlar.

Step Casey'e döner:
"Amy'nin annesi maalesef kazaları ile ünlü. Bence 2. bir kurs işe yarayabilir." Jane'e döner: "Ne dersin Jane?"

''İşe yarayabilirdi. Eğer ortada bir araba olsaydı. ''

Step kıkırdadı, ancak Amy'nin bakışlarını görünce sustu.

Yvonne Amy'nin bakışlarını ve Step'in nasıl birden sustuğunu farkedince, kimse görmeden yüzündeki gülümsemeyi sildi. ''Bu sefer baya ciddi demek..''

''Aaa Yvonne ne zaman geldiniz, fark etmemişiz!''

-Zaten burdayız sanıyordum. Step Jane'e soru sorunca hepimiz masadayız sanmıştım, neyse -

''Tam da şimdi!'' dedi Yvonne göz kırparak. Bir sandalye çekip oturdu.

Yemekler gelmişti. Step'in saldırgan tavrı ile çok dikkat çekmişti...

"Ne bakıyorsunuz? Açım ben!"

''Hı bu arada, o kadar da kötü değil kaza. Anneme bir şey olmadı ama araba hurdaya dönmüş. İyi oldu aslında. ''
Yüzüne büyükçe bir gülümseme yerleştirir.

"Casey, neden konuşmuyorsun? Yoksa sen de mi deli gibi acıktın?" *sırıtır*

"Hey beklettiğim için üzgünüm. Hazırlanmam üzün sürdü..."

*Ağzı dolu bir halde kafasını kaldırıp Jane'e bakar. Yuttuğunda konuşmaya başlar*
''Jane! Hoş geldin tatlım, otursana. ''

"Sizi dinliyorum, iyi ki sizinle tanışmışım, çok eğleniyorum.Ama bu acıkmadığım anlamına gelmez"
*Step'in omuzundan hafifçe sarsar
"ölüyorum"
*kocaman gülümser*

*Amy'e gülümseyerek masaya oturur* "siparişleri vermişsiniz benim için söylediniz mi? Ne olursa yerim, çok açım." *sırıtır*

*Ağzına lokmalar tıkarak konuşmaya devam eder*
''Biliyor musunuz? Aslında stres insanı acıktırıyor. ''

Ağzı dolu bir şekilde:

"Ya çabuk yiyin *homur homur* daha alışveriş yapacağız *homur* hem o sarı ceketi kaçırmak istemiyorum *homur*"

"Yavaş Step! Boğulacaksın. Alışveriş kaçmıyor ya, kalkarız birazdan." *yemeye devam eder*

Step'in telefonu çalıyordu.

"Efendim? Mia, sen misin? Evet? NE? İNANMIYORUM! KAPAT HEMEN KAPAT!"

Ağzındaki lokmasını zorla yuttu Yvonne. ''Ne oluyor ya?'' dedi şaşkınlıkla Step'e bakarak.

Step oturduğu yerde zıplıyordu.

"Boşverin alışverişi, okula gidiyoruz! Seçmeler başlamış!"

"Seçme mi? Okulunuzun show külübüne mi?"

"Ne seçmeleri Cheerios mu? Tekrar seçilemem ya *sırıtır* "

"Cherrios değil, Glee Kulübü! Odin aşkına bunu bekliyorum günlerdir! hadi bitirin şu yemekleriniz, lütfeeeeen!"