Kantin & Yemekhane

Ne kötü bir seneydi ama.Babam eşcinsel olduğumu öğrendiği günden beri bana şiddet uyguluyordu.Zamanla şiddet yerini tacizlere bıraktı.O gün...O günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmadı.Şu an WMHS benim için sadece yeni okulum değil; yeni hayatımın kapısı.

Kantin çok kalabalıktı ve ben kimseyi tanımıyordum.İkinci sınıflar kendi aralarında kaynaştıkları için yanlarına gitmeye de çekiniyordum.Kantinin sabah ışığını almayan en karanlık köşesine geçtim, oturdum ve etrafı süzdüm.Zil çaldı.Bu zil bir çok şeyin başlangıcı olacaktı...

Arkadaşları ile oturduğu yerden kantine gelen, yeni olduğu belli olan çocuğu gördüğü anda gaydarlarını çalıştırır. Kendi kendine ''%100 gay'' diye söylenir. Sonra da yerinden kalkıp yeni çocuğun yanına gider. Koluna dokunur.
'' Selam tatlım, yenisin galiba? ''

Sınıfa girdiğimde tanışma konusunda ilk adımı nasıl atacağımı düşünürken, karşımda beliriveren, beklenmedik bu hoş kız beni şaşırmıştım.
"Ev..evet bu okuldaki ilk günüm.Şey, merhaba ben Casey."

'' Ben de Amelia. Ama insanlar bana Amy der. Hangi okuldan geldin? ''

"St. Xavier Lisesi, muhtemelen duymamışsındır.Buraya epey uzak, Hamilton'da.Kaçıncı sınıfsın?"

Ben 2. sınıfım. Sen?

"İnanmıyorum, Amelia umarım aynı sınıfta oluruz ben de 2.sınıfım."

*ellerini çırparak zıplar* ''Ay, ne kadar güzel! En yakın arkadaşım Cassie'yle tanıştırmak isterim seni, ama daha gelmedi. O gelene kadar bir masaya oturalım mı ne dersin?''

"Tamam"
Yüzümde kocaman bir gülümseme oluşmuştu.Gülümsememden nefret ederim ama engel olamıyorum.Daha ilk günden biri bana bu kadar yakın davranmıştı.Sevinçliydim.

Oturduktan sonra sıkıntılı bir şekilde Casey'e bakar.
''Şey... Iııı... Benim bir de sana bir şey söylemem gerek. Yeni tanıştığımız için bilsen iyi olur diye düşünüyorum. Diğer herkes biliyor ama... Nasıl karşılayacağından korkuyorum. ''

"Tabii, bana karşı rahat olabilirsin" dedim ve rahatlaması için sıcak bir gülümseme gönderdim

Casey'in gülümsemesinden cesaret alır. İçine derin bir nefes çeker ve yavaşça konuşmaya başlar.
'' Ben lezbiyenim. ''

*kantine girer, boş masa bulamaz ve Amy'i görür* Hey Amy, oturabilir miyim?

"Gerçekten mi, ben de..."
Yalnız olmadığımı öğrendiğim için sevinçliydim.Ben de ona kendimi açıklıyordum ki tam bir kız yanımıza geldi ve susmak zorunda kaldım.Ama Amy beni anlamıştı zaten

Gaydarlarımın çalıştığını öğrenince Casey'e güven verici bir gülümseme gönderdim. Ve Jane'e de ''Tabi ki de oturabilirsin. Sorun olmaz değil mi Casey?'' dedim.

*elinde ki tepsisini masaya koyar* ve "konuşmanızı bölmedim umarım. hey, ben Jane. sen şu yeni gelen çocuk olmalısın" *gülümser*

"Evet, merhaba ben Casey, Casey Chandler" dedim ve gülümseyerek elimi uzattım

"Ben de Jane, Jane Quimby. Memnun oldum, kısa sürede alışırsın umarım" elini sıkar

''Eee? Jane tatilin nasıl geçti bakalım? ''

"Harikaydı, tatilin tadını bilgisayar başında geçirdim. İnanılmaz bir duyguydu Amy."

''Ah! Eğlenmene sevindim. Ben de ailemle birlikte Nww York'a gittim. Wicked'ı canlı izledim. Ah, bir görsen Idina Menzel o kadar göz kamaştırıcıydı ki...''

*onlara sormadan yanlarına bir sandalye çeker ve yandan gülümseyerek sandalyeye yayılır tek bacağını paralel bir şekilde öbürünün üstüne atıp ayağını sallar* Merhaba...

"İnanmıyorum, çok şanslısın. Çok kıskandım Amy" *güler* "Casey, sen neler yaptın tatilde?"

"Merhaba Chris"

Tam sorgusuz sualsiz masalarına oturan Chris'e laf yetiştirecekken telefonu çalar. Fısıltıyla bir şeyler konuşur. Kapattığında ise telaşlı bir şekilde kalkar.
'' Ah, çok çok çok çok özür dilerim ama benim gitmem gerek. Annem... Annem yine arabayı sokaktaki bir direğe çarpmış. Ben... Ben gelirim tekrar.''

*çantasını alıp koşarak çıkış kapısına gider*